તમારી યાદ આવે છે

કહુ સુ કઈ રીતે….. મુજને તમારી યાદ આવે છે..
વિરહ ની આ ઘડીઓ મા આંખલડી ને આન્શુ આવે છે

કહુ સુ કઈ રીતે….. મુજને તમારી યાદ આવે છે…!!!

નસીબ સુ મારૂ આ….. જે માંગુ ઍ દુર ભાગે છે….
તમારી યાદ મા આ જીવન વિતાવવુ વસમુ લાગે છે
ઝખ્મો પડે છે રૂદિયા મા કટારી હય્યે વાગે છે

કહુ સુ કઈ રીતે….. મુજને તમારી યાદ આવે છે…!!!

ઉભી છુ હુ મધદરિયે કિનારો દુર લાગે છે..
નાવ મારા વિચારો ની….હવા ના જોકે ચાલે છે
ભરુ હુ ખોબો ખુસીઓ નો પણ હાથ મા છીપલા આવે છે..

કહુ સુ કઈ રીતે….. મુજને તમારી યાદ આવે છે…!!!

જરાક સાંભડો આ રાત ની વાચા તમને પુકારે છે
તમારી યાદ મા આ પલકો પુરી રાત જાગે ચે..
તમારી કલ્પના મા…. પૂનમ નો ચાંડ આજે જખોલાગે ચે..

કહુ સુ કઈ રીતે….. મુજને તમારી યાદ આવે છે…!!!

શણગાર તમારી યાદો નો જરા આમ શણગાર્યો છે..
શરીર સાથ દે ના દે ત્તમ પ્રેમ ને રૂહે લગાડ્યો છે
સંગમ મળે આ સ્વાશો નો માટે જીવ ને બળતો રાખ્યો છે….

કહુ સુ…” નિત્ત ” કઈ રીતે….. મુજને તમારી યાદ આવે છે..
વિરહ ની આ ઘડીઓ મા……જલ ભીની આંખલડી ને આન્શુ આવે છે

From:-
[મારી કલમ ના આંસુ….!!!] Neet

તમે આવ્યા ની સાથે

તમે આવ્યા ની સાથે પ્રેમ ની સરુવાત થઈ ઉઠી..
તમને નિહાળ તા આ પ્રણય ની રજુવાત થઈ ઉઠી ..

તમે આવ્યા ની સાથે……..

દુર નિહાળુ પાસ બુલાવુ કેમ અધીરી હુ બની
સાંજ સવારે ઍક રટણ મા કેમ તમારી હુ બની
આપ ના સ્પર્શ ની ફરિયાદ મા હૂ ગુનેગાર થઈ ઉઠી.

તમે આવ્યા ની સાથે……..

હુ અજાણી આપ અજાણ્યા કેમ કરી આ વાત બની..
બે શુરી હુ આપ ને જોતા કેમ કરી હુ રાગ બની..
અજાણી વાત મા બે આત્મા અકે સાથ થઈ ઉઠી….

તમે આવ્યા ની સાથે……..

સ્વાસ ની સાથે આપ ની હારે તમને માનુ ખુદ ને મનાવુ..
ખૂબ હરખાવુ થોડી સરમાવૂ. મન ની વ્યથા ને કેમ બતાવુ..
હુ રજ તમારા પગ ની આજ આંધી થઈ ઉઠી…

તમે આવ્યા ની સાથે……..

નયન ભીંજાવુ અંત ના ચાહુ.. હુ તો તમને સારુવાત થી ચાહુ.
અલબેલી હૂ મતવાલી હૂ કેમ કરી હુ તમને ભુલાવુ.
લખુ હૂ શબ્દો ની સરિતા અચાનક ” ગઝલ “ બની ઉઠી..

તમે આવ્યા ની સાથે……..

મારી કલમ ના આંસુ….!!! કહે તમને ….ના જાસો મુજ થી દૂર
હજુ તો નજરો ના મિલાપ થયા છે..ભેડાવજો જો પવીત્ર સુર
હૂ તો રાખ થઈ જવાની તમારા વીના નિત્ત…. અંતે હવા સંગ ભડી ઉઠી

તમે આવ્યા ની સાથે……..

From:-

[મારી કલમ ના આંસુ….!!!] Neet

બાળપણ ની યાદ આવી ગઈ

ફરી આજ અકે નવી રાત આવી ગઈ..
ઍકલ્તા ના આંધારા મા યાદ ઘણી વાત આવી ગઈ…

ઍ નાન-પણ ની જૂની જાંખી ઓ..
ઍ કાલા શબ્દો ના અર્થ વિહીન વાક્યો..
ઍ મધુર મા ના હાલરડાં ની મને યાદ આવી ગઈ..

ફરી આજ અકે નવી રાત આવી ગઈ..
ઍકલ્તા ના આંધારા મા યાદ ઘણી વાત આવી ગઈ…

ઍ ચાર પગે દોડવુ.. ના આવડે છતા પણ બોલવુ..
ઍ મોટર ગાદી ની જીદ પકડી જોર જોર થી રડવુ..
ઍ પાપા ઍ પુરી કેરેલી દરેક જીદ ની મને યાદ આવી ગઈ..

ફરી આજ અકે નવી રાત આવી ગઈ..
ઍકલ્તા ના આંધારા મા યાદ ઘણી વાત આવી ગઈ…

ઍ સવાર સવાર મા રડી ને શાળા જવુ..
ઍ નાવા નાવા બાના બતાવી રોજ મા ને માનવુ..
ઍ મમતા ના વહાલ ના ફટકાર ની મને યાદ આવી ગઈ..

ફરી આજ અકે નવી રાત આવી ગઈ..
ઍકલ્તા ના આંધારા મા યાદ ઘણી વાત આવી ગઈ…

ઍ કજીયા કરી બેન-ભાઈ નુ માથુ પકાવ વૂ..
ઍ દાદા ની હાથી બનાવી તેની પીઠ પર બેસવુ..
ઍ દાદી મા ની વાર્તા ઑ ના ખજાના ની મને યાદ આવી ગઈ…

ફરી આજ અકે નવી રાત આવી ગઈ..
ઍકલ્તા ના આંધારા મા યાદ ઘણી વાત આવી ગઈ…

ઍ વરસાદી સાંજ..અને પાણી નો ધોધ બહાવ..
ઍ વીજળી ના ચમકરા..અન વાદળો ના કડકા..
ઍ પુસ્તકો ના પન્નાની બનાવેલી કસ્તી મને યાદ આવી ગઈ..

ફરી આજ અકે નવી રાત આવી ગઈ..
ઍકલ્તા ના આંધારા મા યાદ ઘણી વાત આવી ગઈ…

ઍકલ્તા ના વાયરામા યાદો ની ભરમાર વ્યાપી ગઈ..
રાત પુછે નીત ને કેમ આજ આંખો મા ભિનાશ આવી ગઈ..???
નીત કહે રાત ને આ તો વીતેલી બાળપણ ની યાદ આવી ગઈ..
આંખ ખુલતા જ તો નવી પ્રભાત આવી ગઈ..

ફરી આજ અકે નવી રાત આવી ગઈ…
ઍકલ્તા ના આંધારા મા યાદ ઘણી વાત આવી ગઈ…

From:-

[મારી કલમ ના આંસુ….!!!] Neet

શબ્દો ઊછા પાડી ગયા

કલમ ની શ્યાહી મા કલમ ના આંસુ ભડી ગયા
માંડ્યા જ્યા પગલા કાગાડ પર કાગાડ રડી ગયા

માડતા રહીયા ઍક્મેક ની તરસી- તરસી છતા પણ
અક્ષરૂ ના સમુંદર મા ઇતીહાસ છોડી ગયા

કર્યા રંગ રોગાન દુખ મહેલ ના સુખ રંગ થી
સમાવ્યા જેમા પ્રેમ અક્ષ્રર તે કાગાડ બડી ગયા

લખાણ લેખ લાખો ના લખાણ આંસુ વિરહના
અનેક દુખો ભેગા થઈ ઍક હસ્યા મા માડી ગયા

ના થકી નિહાર કલમ કે ના પ્રેમપત્ર પૂરા થયા
ખત્મ થઈ શ્યાહી ને, શબ્દો ઊછા પાડી ગયા

:-નિહાર

મને ગમે છે.

કાજળભર્યાં નયનના કામણ મને ગમે છે,
કારણ નહીં જ આપુ કારણ મને ગમે છે.

લજ્જા થકી નમેલી પાંપણ મને ગમે છે
ભાવે છે ભાર મનને, ભારણ મને ગમે છે.

જીવન અને મરણની હર ક્ષણ મને ગમે છે,
ઝેર હોય અથવા મારણ મને ગમે છે.

ખોટી તો ખોટી હૈયાધારણ મને ગમે છે,
જળ હોય ઝાંઝવાંનાં તોપણ મને ગમે છે.

હસવું સદાય હસવું, દુઃખમાં અચૂક હસવું,
દીવાનગી તણું આ ડહાપણ મને ગમે છે.

આવી ગયાં છો આંસૂ લૂછો નહીં ભલા થઈ
આ બારે માસ લીલાં તોરણ મને ગમે છે.

લાવે છે યાદ ફૂલો છબો ભરી ભરીને,
છે ખૂબ મહોબતીલી માલણ, મને ગમે છે.

દિલ શું હવે હું પાછી દુનિયાય પણ નહીં દઉં,
એ પણ મને ગમે છે, આ પણ મને ગમે છે.

હું એટલે તો એને વેંઢારતો રહું છું,
સોગંદ જિંદગીનાં! વળગણ મને ગમે છે.

ભેટ્યો છું મોત ને પણ કૈં વાર જિંદગીમાં!
આ ખોળિયા ની જેમ જ ખાંપણ મને ગમે છે.

‘ઘાયલ’ મને મુબારક આ ઊર્મિકાવ્ય મારાં,
મે રોઈને ભર્યાં છે, એ રણ મને ગમે છે.

“અમૃત ઘાયલ”